تمنای دلم کردی و دادم

بفرما گر تمنای دگر هست !

اشارت کردی از ابرو به خونم

مرا باری مبارک شد جمالت

چو زنبور سیه گرد سر گل

بگردم بر سرت بی خود ز بویت